روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon a Time in Hollywood) 2019

کارگردان : Quentin Tarantino

بازیگران : Leonardo DiCaprio ، Brad Pitt ، Margot Robbie

ژانر : Comedy, Drama

83/100
7.9/259,173
85%
x
رای دهید
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
ادامه متن ... یک بازیگر فراموش‌شده‌ی تلویزیون و بدلکار قدیمی‌اش تلاش می‌کنند در آخرین سال‌های دوران طلایی هالیوود در صنعت رو به تغییر فیلم به شهرت و موفقیت برسند…
  • نقد و بررسی

نظرات کاربران

امتیاز کاربران

ارسال نظر
6.7
10 رای مثبت :
4 رای بی طرف :
0 رای منفی :

نطرات کاربران

7
فیلم روزی... فیلمی از تارانتینو است و با بازی برد پیت ،دی کاپریو و آل پاچینو و مارگو رابی.من انتظاری که از این فیلم و کارگران داشتم اصلا این نبود،یک فیلم کاملا معمولی نسبت به کارهای دیگه تارانتینو،فیلمنامه این فیلم خیلی خوب نبود و فقط این فیلمنامه رو میشه با بازی عالی برد پیت و دی کاپریو تحمل کرد و یک مشکل ریز اینکه واقعا دختر بروسلی حق داشت انتقاد کنه،واقعا نمیتونستن قیافه بروسلی رو واقعی تر دربیارن!!و به نظرم تارانتینو با آوردن مارگو رابی فقط خواسته یکم به فروش کمک کنه وگرنه نقش آنچنانی نداشت.و به جراعت میتونم بگم پنجاه دقیقه این فیلم اضافه.
7
این فیلم شخصی ترین و متفاوت ترین فیلم تارانتینو هست. درواقع به نوعی ادای دین این کارگردان به سینمای هالیوود دهه ۶۰ و ۷۰. تارانتینو در این فیلم بیشتر سراغ علایق شخصی خودش رفته تا علایق طرفدارانش. صحنه های زیادی از فیلم های درجه دو هالیوود، پاهای لخت(!) و ... وجود داره که شاید کسی بجز خودش از اونها لذت نمیبره. درطول فیلم سکانس هایی داریم که عملا بی تاثیرن و ربطی به هم ندارن. اما فیلم نکات مثبت زیادی هم داره که باعث میشن لحظات لذت بخشی رو در طول تماشای اثر تجربه کنیم.اول از همه قدرت فوق العاده کارگردان در ایجاد فضاسازی هست. بنحوی که شخصا خودم رو هم در اون فضای هالیوودی حس میکردم. توجه بیش از حد کارگردان به فضاسازی، شاید باعث شده شخصیت پردازی رو رها کنه. بجز خود کاراکتر ریک دالتون (با بازی تحسین برانگیز دیکاپریو) بقیه قابل درک‌ نبودن مخصوصا مارگو رابی. در اصل داستان شخصیت های مهمی مثل شارون تیت، رومن پولانسکی یا دار و دسته منسون ها در فیلم بشکل خاصی تغییر کرده. ریک و بدلکارش باهم صمیمی میمونن، بجای اینکه شارون تیت کشته بشه منسون ها کشته میشن. تارانتینو مثل همیشه فیلمی مخالف جریان روز ساخته. تغییر دادن واقعیت (مشابه حرمزاده های لعنتی)، خشونت شاید کم ولی به موقع و کاملا غافلگیرکننده هست و پایان هم غیرقابل پیش بینی.
7
بعد از ماه ها انتظار بالاخره این فیلمم اومد اما خب کمتر از سر و صدایی که کرد ظاهر شد.اول از نقاط ضعفش بگم که سکانس های زائد و اضافه خیلی زیادی دا‌شت. دومین ايرادی که بهش وارده فیلمنامه ضعیفشه و ایراد بعدی بازی بسیار بد مارگو رابی هستش..اما نکات مثبت فیلم.فضا سازی فیلم بسیار خوب هستش و تارانتینو تونسته فضای اون دوران رو به خوبی تصویر بکشه. فیلم از لحاظ فنی قوی کار شده و فیلمبرداری و موسیقی متن و تدوین باعث شده تا فیلم با وجود سکانس های اضافه خیلی خیلی حوصله سر بر نباشه بازی دی‌کاپریو و برد پیت هم واقعا خوب بود. در کل این فیلم جزو آثار برتر تارانتینو نیست ولی باز ارزش دیدن و داره.
7
واقعیتش اینه من این فیلمو دوبار دیدم دفعه اول بدون توجه به زندگی شارون تیت و فقط تفریحی و هیچی هم نفهمیدم ولی بار بعد که با دونستن قضیه شارون تیت فیلمو دیدم فهمیدم خیلی فیلم قشنگ و عمیقیه.فیلم خیلی خوب و روان داستان هر سه تا کاراکتر رو دنبال میکنه و اصلا خسته کننده نیست و نکته بعدی وصل کردن زندگی شارون تیت به شخصیتای اول فیلم هست.فیلمبرداری خوب بود و کارگردانی تارانتینو که چند سال وقت صرف نوشتن فیلمنامه کرده قابل تحسین بود ولی فیلمنامه یه مقدار ضعف داشت.بازی محشر دیکاپریو و بازی عالی برد پیت به عنوان مکمل فیلمو قشنگ تر کرده بود.بیست دقیقه آخر فیلم هم مهر تایید و امضای تارانتینو رو فیلم بود و ایده جالبی داشت که دست برده بود تو واقعیت و آخر فیلم رو عوض کرده بود.در کل حتما پیشنهاد میدم قبل از دیدن فیلم حتما زندگینامه شارون تیت و پولانسکی رو مطالعه کنید.
5
ضعیف ترین فیلم تارنتینو.به بادمجون میگفتی بازیگرای فیلمت دی کاپریو و برد پیت و مارگو رابی و الپاچینو هستن بالاخره یه چیز قابل قبول تحویلت میداد.این چی بود اخه .همش کلیشه.حیف وقتی که براش تلف کردم
5
هنوزم گیجم که نقش مارگو ربی تو فیلم‌چی بود و احساس میکنم کارگردان بیشتر از اسم این بازیگر استفاده کرده برای فروش بیشتر در گیشه.داستان فیلم واقعا سطحی و ساده بود.و کل فیلم روی یک خط ثابت میچرخید.و البته یک مقدار در انتهای فیلم دچار هیجان کوچیکی میشید که با توجه به بودن ی همچین بازیگر هایی اصلا چیز بزرگ و عجیبی نیست.و هیچکدوم از انتظار هایی که برای این فیلم داشتم براورده نشدن.
7
فیلم در درجه اول فیلمنامه و داستان سرایی ساده ای داره و بعضا خرده پیرنگ هایی رو‌ روایت میکنه که ساز و کار و کارکرد مشخصی ندارد و هیچ هدفی در جهت پیشرفت و پردازش داستان صورت نمیگیره و گاها شاهد خرده روایت هایی هستیم که هیچ کنش و واکنشی در امر تعامل و روابط احساسی و دراماتیک بین بازیگران حاصل نمیشه اما فضای جغرافیایی و سرخوشانه و پر رنگ و لعاب اثر و ترسیم سینمای هالیوود دهه 60 به نحوی برای بیننده به تصویر کشیده میشه که موقعیت های کمیک و تنوع تصاویر و لوکیشن های متعدد و رنگهای گرم و صمیمانه آن دوره از روزگار را برای بیننده باز آفرینی میکند و یاد و خاطره سینما آن دوران را با فرم کلاسیک خودش زنده میکند. روایت ستارگان هالیوود را بازگو میکند که پس از حضور فعال در حوزه کاری خود دچار پس رفت و افول در زندگی کاری و شخصی خود می شوند و دیگر قدرت عرضه اندام در کارنامه کاری خود را ندارند. فیلم نه تنها بر خلاف مولفه های رایج داستان گویی فیلمساز و المان های به کار رفته درون آن باز پس میکشد بلکه از میزان خشونت بی حد و وصف و تنش و هیجان آثار قبلی خود کاسته و جای خود را به فضای ملموسانه و نوستالژیک دهه 60 و برشی از تاریخ سینما هالیوود داده است. جایی که شخصیت های درون داستان به فرجام خواهی نمی رسند و سرانجام ایده عالی برای خود متصور نمی شوند. هم چنین شخصیت پردازی کاراکترهای فیلم دارای ابعاد گسترده و پیچیده ای نیست و بعضا شخصیت ها تک بعدی هستند. البته به جز نقش آفرینی دیکاپریو که بار کل فیلم را به دوش میکشد و به نحوی با اجرا و بازی زیبای خود جولان میدهد که دیگر بازیگران جایی برای نمایش قدرت ها و توانایی خود ندارند. عدم پرداخت و پردازش مناسب و سمپات قصه باعث شده است مخاطب در طول زمان فیلم ارتباط عمیق و مستحکمی با کاراکترهای درون فیلم نداشته باشد و شخصیت ها گاه و بی گاه و بدون هدف و پیش زمینه ای از نقطه A به نقطه B نقل مکان می کنند. مارگوت رابی طول و عرض قصه را در میان سینما رفتن و رقص های مغرضانه و نا سنجیده خود می گذراند و برد پیت خود را در میان فرقه منسون ها و هیپی ها میبیند و اوقات خود را صرف پیمودن خیابان ها می کند. اما ضربه نهایی و اتفاق مهم داستان در سکانس پایانی اثر رخ می دهد. نفرت و خروش دمیده شده در رگ های گروه منسون ها با حمله ور شدت نه به شارون تیت و قتل او بلکه همسایه و ستاره خیالی خود ریک دالتون جاری می شود. صحنه های خشونت آمیز و پر جزئیات اثر در پلات پایانی جوری با ظرافت و دقت خاص چیده شده است که تداعی کننده سبک سینمایی تارانتینو را برای مخاطب یادآور می شود. اما با تمام این اوصاف اثر جدید تارانتینو در فیلم نامه متوسط و در داستان گویی ضعیف عمل میکند نه می شود آن را خیلی خوب دانست و نه خیلی بد بلکه می شود آن را جزو متفاوت ترین و شخصی ترین فرم های روایی قلمداد کرد.
8
هنگامی که درمورد این فیلم شنیدم خیلی مشتاق شدم چون تارانتینو همیشه یه فیلم جدید حتی اگر متوسط، بیرون میده و من همیشه از جدید بودن و متفاوت بودن اون فیلم لذت میبرم. دیدن قیافه برد پیت و دیکاپریو کافی بود که منو راضی کنه که این فیلم یه موفقیت کامل هست.اما این فیلم کمی ناامید کننده از آب در آمد.حوادث این فیلم در سال 1969 اتفاق میافته و بدلیل جلوه های بصری فوق العادش واقعا حس و حال آن زمان را به شما میدهد. یه نکته مشخص درمورد فیلم های تارانتینو دیالوگ های فیلماش هست که همیشه مورد تمجید قرار میگیرند و اینکه تارانتینو سعی میکنه هر دیالوگ رو خیلی تاثیر گذار کنه. متاسفانه در این فیلم تارانتینو نتونست کاملا به اون هدف برسه.فیلمنامه این فیلم جزو بهترین فیلم نامه های امسال میتونه باشه اما متاسفانه داستان سرایی در این فیلم واقعا ضعیف هست و این یک ایراد بزرگ که باعث میشه فیلم کسل کننده و خیلی در هم برهم بنظر برسه، تقریبا نیمه وسط هیچ استرس و هیچ کشش خاصی نداشت و خیلی کسل کننده به نظر می رسید. بعضی شخصیت ها هم اون قدرت و کاریزما مشخصه رو نداند اما درکل می‌توان گفت تارانتینو خیلی خوب شخصیت ها رو جمع و جور کرد و گسترششون داد. اگه دنبال خشونت فیلم های تارانیتینو هستید این فیلم متاسفانه غیر تارانتینو ترین فیلم حساب میشه. با همه این ها فیلم کارگردانی و داستان فوق العاده ای داره و بازی دیکاپریو به عنوان rick dalton و برد پیت به عنوان بدلکارش واقعا خیره کننده بود و شیمی بین اون دو شخصیت واقعا حس خوبی به آدم میده. یکی دیگر از ایرادات فیلم نقش مارگو رابی هست.شخصیت او تقریبا هیچ تاثیری در داستان ندارد و به گونه ای میتوان گفت فقط هست چون بخشی از تاریخ سال 1969 شخصیتش محسوب میشه. و همینطور یکسری کاراکتر های مشخص دیگر هم همینگونه هستند. فیلم شاید نتونست به درخشش کامل برسه و میتونست بهتر و پر جون تر باشه. اما با همه از خیلی از فیلم های دیگر بهتره و یک چیز منحصر به فرد خودش محسوب میشه.
7
دو سال با شوق و ذوق منتظر بودم این فیلم بیاد...حقیقتا ازش انتظار خیلی خیلی بیشتری داشتم مخصوصا که بازیگر محبوبم دیکاپریو و کسایی مثله برد پیت و مارگوت رابی بازی میکردن.اما اینا به کنار،چرا فیلم داستان خاصی نداشت؟چرا فیلم اونطور که باید جذاب نبود؟اصن دلیل حضور مارگوت رابی چی بود و اون دقیقا چیکاره بود؟چجوری تارانتینو اینجور فیلمیو ساخت؟فیلمنامه ضعیف بود خیلیم ضعیف بود.البته از بازیگری فوق العاده دیکاپریو نگذریم...توهین کردن به بروس لی هم کار خوبی نبود،به هرحال انسان بزرگ و قابل احترامیه...تنها نکته مثبت فیلم این بود که خیلی بیشتر با سختیای بازیگری آشنا شدم...(تاریخ فراموش نخواهد کرد که تارانتینو بهترین عناصر رو داشت ولی ازشون به خوبی استفاده نکرد...)
9
بعد از انتظار زیادی که کشیدم بالاخره این فیلمو دیدم ! خدا رو شکر.فیلم خوبی بود اما نه در حد انتظاراتی که ازش داشتم ! فیلم جدید تارانتینو ، نسبت به کارای قبلیش تفاوت بیشتری داره ، اینکه فیلم تارانتینو حدود ۲ ساعت و خورده‌ای زیبا و آروم پیش بره از تارانتینو بعیده !!اما پایان فیلم ((۲۰دقیقه‌پایانی)) امضای تارانتینو روی این فیلمه .نقطات قوت فیلم مثل بقیه فیلمای تارانتینو عبارته از : ۱_موسیقی ۲_دیالوگای باحال((فحش و حرفای فان)) ۳_شات های کثیفِ دوست داشتنی ! ((البته واسه طرفدارای تارانتینو)) ۴_پایان عجیب غریب ۵_فیلمبرداری ۶_رنگ بندی ۷_ بازی بازیگرا و ...اما نقطه ضعف فیلم فقط طولانی شدن بیخودشه :| ، انصافا این فیلم سکانس های زائد زیاد داشت که اگه حذف هم میشد اتفاقی نمی‌افتاد !! میتونم بگم خوشحالم که اون نسخه اصلی که ۴ ساعت و نیمه بود رو بیرون ندادن ، واقعا همین ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه هم زیاد بود . این ضعف فیلم جدید تارانتینو بود . سکانس های زائد ، فقط همین .
6
اخرین فیلم تارانتینو متفاوت ترینشونه و خیلی شبیه به اثار قبلیش نبود (به جز سکانسهای پا ) و اونجوری که انتظار داشتم پر از خون و گلوله و ادم کشی نبود ولی اصلا نمیشه گفت ناامیدم کرد.از لحظه به لحظه سکانسای دیکاپریو و برد پیت میشه لذت برد و خیلی دلنشین بود . با اینکه زمانش یکم زیاده ولی اصلا خسته کننده نیست.این اثر تارانتینو در بین اثارش برای من جزو رتبه های پایینه که شاید بخاطر اینه همیشه انتظار دارم پر کشت و کشتار باشه و اینجوری نبود ولی به این معنی نیست که فیلم خوبی نباشه.
7
متاسفانه تارانتینو نتونست از هیچ یک از پتانسیل هایی موجود در فیلم بهره کافی ببره و یک فاجعه نزدیک ۳ ساعت رو ساخته که در مواقعی بسیار خسته کننده اس.خیلی از زمان فیلم اضافی بود.خیر سرش از این همه شخصیت های معروف تو فیلم استفاده کرده مثل بروس لی و رومن پلانسکی و شارون تیت،ولی از هیچکدام بهره کافی رو نبرده.خلاصه فیلم چیزی در حد فاجعه اس.حالا چرا ۷ دادم:چون که هر ۴ تا بازیگر معروف (پیت.دی کاپریو،رابی،پاچینو)از بهترین بازی های خودشون انجام دادن.برد پیت البته بهترین بازیش بود و مکمل حقشه.(موسیقی دلنشین و مناسبی هم داره.فیلم داره دهه ۶۰ رو نشون میده و به خوبی از پسش بر اومده خشونت تارانتیتویی همچنان وجود داره،پایان امیدوار کننده و شوکه کننده.به خوبی مشکلات یه بازیگر و بدلکار رو نشون میده و خیلی مفید تو این زمینه عمل کرده.فیلمبرداری خیلی خوبه و در طی فیلم اصلا بیننده رو آزار نمیده.
7
باید بگم که پایان فیلم فوق العاده بود من داستان واقعی این ماجرا رو خونده بودم ولی کاملا پایان فیلم دوست داشتنی و شوکه کننده بود.داستان فیلم انگار کمی سردرگم بود ولی بازی ها عالی بودن
5
وظیفه کارگردانی روزی روزگاری در هالیوود بر عهده یکی از بهترین و صاحب سبکهای حال حاضر یعنی کوئنتین تارانتینو بود .گروه بازیگری فیلم هم بسیار پربار و قابل توجه بود و همینکه دی کاپریو و برد پیت دیدنشون تو یک قاب میتونست جالب باشه.فیلم شروع نسبتا خوبی رو داشت و در مورد ریک دالتون با بازی دیکاپریو و بدلکارش کلیف با بازی برد پیت هست که دوران افولش بازیگریش رو میگذرونه تا اینکه آلپاچینو پیشنهادی بهشون میده.در این میان دی کاپریو هم در همسایگی رومن پولانسکی و همسرش شارون تیت زندگی میکند.این فیلم بر خلاف چیزی که فکر میکردم کاملا با تمامی استانداردهایی که معمولا تارانتینو تو فیلماش داشت فاصله زیادی داشت.فیلم تقریبا از دقیقه 30 به بعد افت واقعا شدیدی میکنه و یه جاهاییش صحنه های واقعا اضافه و بی جهتی داره که بیننده رو خسته میکرد مثلا نشون دادن اینکه چندین بار دیکاپریو تو فیلم وسترن داره بازی میکنه و پشت صحنه هاش ،مدام سینما رفتن شارون تیت و .... با توجه به زمان طولانی 2 ساعت و 40 دقیقه ای خیلی ملال آور بود.راحت میشد از این زمان 1 ساعتش رو کات کنی بدون اینکه هیچ لطمه ای به داستان بخوره.فیلم خیلی دیر وارد اون فاز و حال و هوای تارانتینویی و خشونتش در اواخر فیلم میشه و تا به خودت میای هم میبینی که تموم شده که بنظرم میتونست جور دیگه ای فیلمنامه رو بنویسه که این اتفاق نیفته.فیلم یه روایت پست مدرن داره و قرار بود یه جورایی شبیه پالپ فیکشن باشه اما فرسنگها با هم فاصله داشتن.تارانتینو اما فضای فیلم رو به خوبی به دهه 60 برده بود از بازی بازیگران هم برد پیت بنظرم شاخص ترین بازیگر بود.در کل بنظرم اگه تارانتینو تمرکز فیلم رو صرفا روی قضیه همسر رومن پولانسکی و خانواده منسونها میزاشت فیلم خیلی بهتری در میومد.فیلم کلا با اون چیزی که اغلب مردم انتظار داشتن فاصله زیادی داره و جزو ضعیفترین کارهای تارانتینو میتونه قراره بگیره.

نقد منتقدین

امتیاز منتقدین

85
4 رای مثبت :
0 رای بی طرف :
0 رای منفی :

نظرات منتقدین

94
با وجود مبارزات، خونریزی و اغلب کشت و کشتاری که باعث محبوبیت یک فیلم ساخته‌ی کوئنتین تارانتینو (Quentin Tarantino) می‌شود، اما تقریبا همیشه محرک احساسی مهمی در خط داستانی فیلم‌های او وجود دارد. چه جستجوی جنگو برای همسرش برام‌هیلدا باشد یا عشق یکطرفه‌ی جکی براون برای ضامنش یا جستجوی عروس برای انتقام دختر متولد نشده‌اش باشد، به هر حال این محرک وجود دارد. اما تارانتینو هرگز فیلمی نساخته که به شیرینی و نوستالژیک بودن جدیدترین فیلمش یعنی Once Upon A Time In Hollywood «روزی روزگاری در هالیوود» باشد.
90
در ظاهر همه چیز مهیاست برای یک فیلم جذاب دیگر از جناب تارانتینو. گشت وگذار در سیستم فیلمسازی هالیوود. وقت گذراندن در آمریکا دهه شصت. موسیقی.مهمانی و پشت صحنه آثار سینمایی .. حضور تیم بازیگری درجه یک (از برد پیت .دیکاپریو. مارگو رابی گرفته تا آل پاچینو کبیر). نمایش اشخاصی همچون رومن پولانسکی. شارون تیت. بروس لی و… و شاید از تمام این موارد مهمتر حضور فرقه منسون ها و تبعات شرارت آنها در جامعه و رسانه ها….
90
به عنوان یک فیلمساز، کوئنتین تارانتینو در ایجاد سبک جدیدی از هنر فیلمسازی حکم یک پدر و پیشرو را دارد و یک حرفه ای کامل است، چرا که او را باید استاد شخصیت سازی مدرن و دیالوگ نویسی تند و آتشین دانست و باید او را به خاطر تولید b-movie هایی که دارای شخصیت های عمیق و جذاب است ستایس کرد. برای مثال گفت و گو و مکالمه بین دو آدمکش در Pulp Fiction پیرامون اختلافات اندکشان بین مک دونالد آمریکایی و فرانسوی، تنها یک صحنه آتشین و سرگرم کننده نبود، بلکه انقلابی در فیلم سازی و شخصیت پردازی بود. با این انقلاب تارانتینو انواع کاراکترهایی که قبلاً فقط برای ارائه یک نقشه‌ی توطئه آمیز وجود داشتند ، اکنون زندگی درونی کاملی پیدا کرده بودند، و مملو از احساسات جدی و بی پروایی بودند که قبلاً بیهوده شمرده می شدند، و حالا با این تغییرات و نوآوری تارانتینو آنها بیش از هر زمان دیگری “واقعی” بودند.
65
روزی روزگاری در هالیوود فیلم عجیبیه ، از یک طرف تکنیک های خوب کارگردان رو داره و گشت و گذار تو هالییود دهه ی ۶۰ و ۷۰ (که به شدت بهش علاقه دارم اگه شما هم علاقه دارید سریال mad men رو ببینید ) رو به تصویر می کشه از یک طرف یک فیلم بی محتوای بی سر و ته که تارانیتینو سعی کرد مثل pulp fiction باشه قبل از شروع متن اصلی بگم که واقعا لذت بردم از فیلم، دهه ی ۶۰ و نور پردازی روشن و زرد و ... ولی منطقی نگاه کنیم یک جورایی وقت تلف کردن بود
در حال حاضر نقدی وجود ندارد.

کارگردان : Quentin Tarantino

تهیه کننده : Shannon McIntosh

نویسنده : Quentin Tarantino

عامل نقش
Leonardo DiCaprio Rick Dalton
Brad Pitt Cliff Booth
Margot Robbie Sharon Tate
Emile Hirsch Jay Sebring
Margaret Qualley Pussycat
Timothy Olyphant James Stacy
Julia Butters Trudi Fraser
Austin Butler Charles "Tex" Watson
Dakota Fanning Lynette "Squeaky" Fromme
Bruce Dern George Spahn

به گفته کوئنتین تارانتینو احتمال ساخت Kill Bill Vol. 3 وجود دارد!

از آخرین باری که عروس را دیدیم زمان زیادی گذشته است. او انتقامش را گرفته بود و همه چیز در دنیای خونینش خوب پیش می‌رفت. اما آیا هنوز هم داستانی برای روایت درباره او وجود دارد؟ به گفته کوئنتین تارانتینو (Quentin Tarantino) امکان ساخت Kill Bill Vol. 3 «بیل را بکش ۳» همچنان وجود دارد. …

۱۳۹۸-۰۹-۲۱ تعداد بازدید :144 مشاهده خبر

فیلم Parasite توسط انجمن منتقدان لس‌آنجلس به عنوان بهترین فیلم سال انتخاب شد!

اگر اخبار فصل جوایز را دنبال کنید می‌دانید همه‌جا صحبت از The Irishman‌ «مرد ایرلندی»، Marriage Story «داستان ازدواج» یا Once Upon a Time in Hollywood «روزی روزگاری در هالیوود» است. اما انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس در اقدامی متفاوت تصمیم گرفت Parasite «انگل» را به عنوان بهترین فیلم سال انتخاب کند. جایزه بهترین بازیگر سال …

تعداد بازدید :167 مشاهده خبر

نامزدهای مراسم گزینش منتقدان فیلم: نتفلیکس با Irishman و When They See Us در صدر

نامزدهای مراسم گزینش منتقدان فیلم اعلام شدند که بین آن‌ها The Irishman «مرد ایرلندی» ساخته مارتین اسکورسیزی (Martin Scorsese) با ۱۴ نامزدی از جمله بهترین فیلم در صدر قرار گرفت. فیلم Once Upon a Time in Hollywood «روزی روزگاری در هالیوود» ساخته کوئنتین تارانتینو (Quentin Tarantino) با ۱۲ نامزدی، Little Women «زنان کوچک» و Marriage …

تعداد بازدید :175 مشاهده خبر

نامزدهای گلدن گلوب ۲۰۲۰ و ۷۷ام (Golden Globe) معرفی شدند: Joker و Marriage Story در صدر

دقایقی پیش نامزدهای مراسم گلدن گلوب اعلام شد. سریال Game of Thrones تنها موفق به کسب ۱ نامزدی شد و Marriage Story با ۶ نامزدی بیشترین نامزدی را کسب کرد. این مراسم در روز ۵ ژانویه با مجری گری ریکی جرویز برگزار خواهد شد. فهرست نامزد های مهمترین بخش ها بدین شرح است:   بهترین …

۱۳۹۸-۰۹-۱۸ تعداد بازدید :742 مشاهده خبر

نگاهی به فیلم Once Upon a Time in Hollywood

ضِد تارانتینویی ترین فیلم تارانتینو…! به عنوان یک فیلمساز، کوئنتین تارانتینو در ایجاد سبک جدیدی از هنر فیلمسازی حکم یک پدر و پیشرو را دارد و یک حرفه ای کامل است، چرا که او را باید استاد شخصیت سازی مدرن و دیالوگ نویسی تند و آتشین دانست و باید او را به خاطر تولید b-movie …

۱۳۹۸-۰۹-۴ تعداد بازدید :907 مشاهده خبر

یادداشتی بر فیلم روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon a Time in Hollywood)

در ظاهر همه چیز مهیاست برای یک فیلم جذاب دیگر از جناب تارانتینو. گشت وگذار در سیستم فیلمسازی هالیوود. وقت گذراندن در آمریکا دهه شصت. موسیقی.مهمانی و پشت صحنه آثار سینمایی .. حضور تیم بازیگری درجه یک (از برد پیت .دیکاپریو. مارگو رابی گرفته تا آل پاچینو کبیر). نمایش اشخاصی همچون رومن پولانسکی. شارون تیت. …

۱۳۹۸-۰۷-۲۹ تعداد بازدید :709 مشاهده خبر

قبل از تماشای روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon a Time In Hollywood) بدانیم

جدیدترین فیلم کوئنتین تارانتینو با عنوان روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon a Time in Hollywood) که یکی از مورد انتظارترین فیلم های سال ۲۰۱۹ بود به یکی از جنجالی ترین فیلم های سال و البته یکی از بهترین و پرفروش ترین فیلم های این کارگردان صاحب سبک و نابغه تبدیل شده است. اما در …

۱۳۹۸-۰۶-۷ تعداد بازدید :846 مشاهده خبر

باکس آفیس ۲۸ مرداد: موفقیت Good Boys؛ شکست بقیه تازه اکرانی‌ها

در حالی که فیلم Us «ما» تنها فیلم اریجینال یونیورسال در سال ۲۰۱۹ بود که در هفته اول اکرانش صدرنشین باکس آفیس شد، حالا این استودیو موفق شده برای دومین بار به این موفقیت دست پیدا کند. کمدی ریت R جدید این استودیو یعنی Good Boys «پسران خوب» در اولین هفته اکرانش با فروش ۲۱ …

۱۳۹۸-۰۵-۲۷ تعداد بازدید :724 مشاهده خبر

کریم عبد الجبار: تصویر تارانتینو از بروس لی در Once Upon A Time In Hollywood بی احترامی بود!

ستاره ان‌بی‌ای، ستون‌نویس هالیوود ریپورتر و دوست ستاره فقید هنرهای رزمی بروس‌لی، معتقد است نحوه ارائه و نمایش بروس لی در «روزی روزگاری هالیوود» شلخته و شل و ول و نژادپرستانه است. عبد الجبار در ادامه گفته است: به یاد بیاورید که در زمان مارتین لوترکینگ یک پیشخدمت به این دلیل که نان‌های برشته داخل …

۱۳۹۸-۰۵-۲۶ تعداد بازدید :960 مشاهده خبر

تازه ترین صحبتهای تارانتینو (Quentin Tarantino) درباره‌ی دهمین و آخرین فیلم‌اش

کوئنتین تارانتینو (Quentin Tarantino) در طی سفری که برای نمایش فیلم Once Upon a Time in Hollywood به مسکو داشت، در کنفرانسی مطبوعاتی در رابطه با دهمین و آخرین فیلم سینمایی خود صحبت کرد… به گزارش آریامووی به نقل از کافه سینما، اخیرا کوئنتین تارانتینو برای نمایش اثر جدید خود یعنی فیلم Once Upon a …

۱۳۹۸-۰۵-۱۹ تعداد بازدید :314 مشاهده خبر