۱۸ فیلم سینمایی دنباله دار که از نسخه اصلی شان بهتر بودند

به نظر می­رسد این روزها هر فیلم موفق، دنباله­ ای هم دارد. اغلب تکرار دوباره ­ی موفقیت کار سختی است، پس بعضی از فیلم­های دنباله­ دار آنقدر براساس مفهوم فیلم اول ساخته می­شوند که به­ نظر از روی تنبلی فقط تکرار مکررات می­کنند (The Hangover Part II را ببینید)، درحالیکه بقیه برای دومین بار کمی فیلم را قوی­تر ساختند، که این­کار در یک فیلم دنباله ­دار منجر به این می­شود که فیلم ارتباطش را با چیزی که فیلم اول را محبوب می­کرد از دست بدهد. (The Matrix Revolution را ببینید). این مورد باعث می­شود که صنعت ساختن فیلم­های دنباله ­دار تا این حد سخت شود، و فقط در موارد خیلی نادری فیلم­های بعدی بهتر از فیلم­های قبلی شوند.

بعد از اینکه فیلم­های دنباله­ دار به بهترین فیلم­های هالیوود تبدیل شدند، و یک فیلم یا مفهوم اصلی موفقیت چشم­گیری به­دست آورد، به این فکر می­کنیم که به عقب نگاه کنیم تا چند اقدام اضافه انجام دهیم که در واقع نسبت به نسخه­ های قبلی بهتر شود.

‘Evil Dead II’

هر سه نسخه­ای که (سم رایمی) به حق امتیاز Evil Dead اضافه کرد، کلاسیک هستند. Evil Dead بر ژانر وحشت استوار است. Army of Darkness هم یک نمایش طلایی کمدی خنده­ دار همراه با شوخی و سر و صداست که بر ژانر وحشت تکیه دارد. اما Evil Dead II جایی است که (رایمی) تعادل کاملاً دقیق بین دو حالت را به هم می­ریزد و صدای فوق ­العاده ­ی کارگردانی خود را می­سازد. Evil Dead II یک داستان شیطانی دیوانه­ وار در خود دارد که دائماً در خلال ساختار straightjacket خودش، پشت سر هم لحظات خشن و کمدی­ دیوانه ­وار ایجاد می­کند، که متناوباً به سرعت تیر می­اندازد و با صدای ثابت الاکلنگی، مخاطبان را از تعادل خارج می­کند.

اما اگر در صحنه آشوبی باشد، (رایمی) همیشه احساس می­کند پشت دوربین اوضاع تحت فرمان اوست، و بدون برداشتن گام اشتباه، در حین عصبانیت اوضاع را مدیریت می­کند و مهارتش با بازی (بروس کمپل) منطبق می­شود، بازیگری با مجموع ه­ای نادر از ابزارهای اجرای در دسترس، که می­تواند اینقدر عادی و مطمئن بین نقش اول مرد و موقعیت­های مضحک رفت و آمد می­کند، بطوریکه فراموش می­کنید چطور چند بازیگر می­توانند در انجام این رقص دشوار موفق شوند. Evil Dead شاید موفق­ترین فیلم ژانر وحشت باشد. هر فیلم یک جشن پیروزمندانه است – حتی بازسازی و سریال­های تلویزیونی آن هم یکپارچه است – اما Evil Dead II مقدار متمرکز از هر چیزی است که حق امتیاز فیلم را خاص می­کند.

‘Before Sunset’

یکی از بهترین و بعیدترین سه­ گانه­ های تاریخ سینما سری Before (ریچارد لینکلیتر) است. هیچ­وقت چنین قصدی نداشت – فیلم سال ۱۹۹۵، Before Sunrise، یک فیلم ساده، خودمانی، برمبنای دیالوگ از داستان عشق در یک نگاه (ایتان هاک و جولی دلفی) است. اما این سه ­گانه دوباره برای فیلم سال ۲۰۰۴، Before Sunset، دور هم جمع شدند، شخصیت­ها یکبار دیگه از سر گرفته شدند و در نهایت دوباره به فیلم فوق­العاده ­ی Before Midnight در سال ۲۰۱۳ می­رسد. همه ­ی نسخه­ ها شگفت­ انگیز هستند، اما Before Sunset به­ خاطر روایت زمان حقیقی­ اش یک سر و گردن جلوتر است، چون (لینکلیتر) قبل از اینکه (جسی) مجبور شود به پروازش برسد، یکپارچگی ۸۰ دقیقه­ ای (جسی و سلین) را دنبال می­کند. دستگاه «ساعت زنگ­دار» در امتداد فیلم لایه­ ای از تنش اضافه می­کند، بطوریکه شما به عنوان بازدیدکننده فقط می­خواهید این دو نفر معامله را جوش دهند. اگر Sunrise داستان «عاشق شدن» باشد و Midnight یک داستان «عاشق ماندن» باشد، Sunset یک داستان «عاشق بودن» است و چیز شیرینی درباره­ ی احساس و عاطفه وجود دارد که Sunset را خاص می­کند. این صادقانه و خام ، اما در عین حال گرم و تأثیرگذار نیز هست.

‘Toy Story 2’

Toy Story یک فیلم مدرن در ژانر انیمیشن است و در میان فیلم­های سینمایی بزرگ برای راه ­اندازی محسوب می­شود. این فیلم کمپانی پیکسار را به کمپانی برای تماشا تبدیل کرد، پس مثل Toy Story 2 جایگاه کوچ­تری برای پاک­ کردن دارد. و همچنان به هر طریقی، از نسخه­ ی اصلی­ اش پیشی می­گیرد. اینکه انیمیشن است بهتر است، دنیا را بزرگ می­کند، شخصیت­ها را می­سازد و برخی موقعیت­های عمیق و جدی احساسی ایجاد می­کند. این یکی از بهترین فیلم­هایی است که این استودیو تا به­ حال انجام داده است، که این مطلب با نگاه به کل کارهای کلاسیکی که تو این سال­ها انجام شده، گفته­ شده است. و Toy Story 2 همچنان زیبایی خود را حفظ می­کند و مطمئن نیستم هیچ فیلمی در این ژانر بتواند از آن پیشی بگیرد.

‘Batman Returns’

شاید این توهین به مقدسات باشد که بگوییم Batman Returns بهتر از فیلم Batman سال ۱۹۸۹ (تیم برتون) است، اما از نسخه­ های قبلی­اش، جسورتر، به هم پیوسته­تر و دیوانه­ وارتر است. در حالیکه بتمنِ تیم برتون بیشتر با جنبه­ های تاریک­تر بتمن و شخصیت بروس وین بازی کرد و از این جهت Batman Returns دیوانگی کامل است. (برتون) اینجا از نظر زیبایی­شناختی قابل اطمینان­تر است و از بالا به پایین، یک نسخه­ ی شگفت ­انگیز تحت تأثیر هنر تزئینی از گاتهام است. و افراد بد این فیلم شاید بعضی از بهترین ابرقهرمان­های تاریخ سینما هستند. (میشل پیفیفر) به Catwoman بعد اضافه می­کند، چون (برتون) شخصیت را به گونه­ ای آینه­ ای برای (بروس/بتمن) ترسیم کرد، که آن­هایی که لباس می­پوشند و عالی خواهند بود، را نشان می­دهد، اما در شرایط سخت و موارد انتقام بیشتر طول می­کشد. (دنی دویتو) کاملاً مثل پنگوئن می­ترسد، اما این (کریستوفر واکن) از (مکس شرک) است که از همه نامردتر است، به­ طوریکه برتون، به نسخه­ ی فابریک فیلم، طعنه­ های سیاسی جدی اضافه می­کند.

این فیلم از هر نظر یک فیلم جاه­ طلبانه است، در حالیکه سطح غرابت و تاریکی آن، برادران وارنر را فراری می­دهد و بازدیدکننده­ ها را غافلگیر می­کند، اما از نظر درک، همچنان یکی از به­ یادماندنی­ ترین و شیک­ترین فیلم­های ابرقهرمانی است که تا به ­حال ساخته شده است.

‘Harry Potter and the Prisoner of Azkaban’

بله در این لیست یکی یکی فیلم­های دنباله­ دار را قرار می­دهیم. در حالیکه کارگردان Chris Columbus’ Harry Potter and the Sorcerer’s Stone و Chamber of Secrets کار خوبی انجام دادند که پایه ­ی خوبی برای امتیاز این فیلم گذاشتند، این فیلم Alfonso Cuaron’s Harry Potter and the Prisoner of Azka بود که واقعاً نشان داد چه خوب می­توان از یک کتاب موفق در یک نمایش بزرگ اقتباس کرد. در حالیکه فیلم­های کلومبوس، طرفدار تقلید کورکورانه از چیزهای اصلی است، کوارون، کتاب J.K. Rowling را با مشخصه­ های هنری اضافی مال خود کرد. تصمیم برای تمرکز روی داستان هری، کلید مدیریت ادامه ­ی کتاب­ در آینده را اثبات می­کند و جاه­طلبی کوارون در زیباسازی فیلم، واقعاً شما را مجبور می­کند به معجزه اعتقاد پیدا کنید.

‘Christmas Vacation’

جای بحث ندارد که Christmas Vacation بهترین فیلم سینمایی در خصوص تعطیلات است. نسخه­ ی اصلی­اش یک کمدی سفر در جاده است، و تا به امروز هم قطعاً یکی از بهترین فیلم­هاست، اما Christmas Vacation یک کلاسیک در مورد تعطیلات است که در واقع روی شادی و ترس بودن با خانواده در کریسمس دست می­گذارد. این مجموعه اینجا خیلی خوب کار می­کند و یک سبکی از اجرا را ارائه کرد که حتی وقتی داستان وارد قلمرو غیرمنطقی می­شود هم به گونه­ ای با عقل جور در بیاید. همه­ ی ما مثل Clark Griswold هستیم.

‘Gremlins 2: The New Batch’

فیلم دنباله ­دار دیگری که به دلایل دیوانگی کامل از نسخه­ های اولیه ­اش بهتر است، Gremlins 2: The New Batch است. فیلم­ساز، جو دانته، اقرار کرد که این طرح اولیه از Key & Peele خیلی دور از فکر بکر اقدامات بعدی آن نیست، اما فیلم از تنها نسخه­ ی دیوانه ­وار gremlins چیزهایی بیشتری برای ارائه دارد. اگر فیلم اول یک فیلم ژانر وحشت Amblin باشد، Gremlins 2 برخود متکی است و طعنه ­ای به اتحادیه­ های مختلف می­زند. در زمان نبوغ، همه­ی فعالیت­ها در ساختمان تجاری منهتن اتفاق می­افتد و آرایش وسیعی برای مکان­ها و تنظیمات برای ضرب وشتم موجودات خیالی ارائه می­کند. دانته همه چیز را هدف قرار می­دهد، همیشه همه را در مسیر سرگرم نگه می­دارد و از آن­جا که فیلم دنباله­ دار در عنصر وحشت در فیلم اول کمبود داشت، در فیلم­های بعدی این کمدی تاریک بیشتر استفاده شده است.

‘Captain America: The Winter Soldier’

در سال ۲۰۱۱، جو جانسن شانس این را داشت که فیلم Captain America: The First Avenger را کارگردانی کند، از این فیلم می­توان به عنوان یک موفقیت روانی برایThe Rocketeer  نام برد.  این دوره از جنگ جهانی دوم که به تصویر کشیده شده است، کریس اونز را یک Captain America لاغر و کوچک­شده از Steve Rogers به تصویر می­کشد که تقریباً فناناپذیر است. به­عنوان یک داستان ابرقهرمانی، جواب داد. اما به دنبال آن Captain America: The Winter Soldier از Russo Brothers است که چاشنی تناقض را به زمان­های معاصر آورد و به شکل استادانه­ای در یک نمودار چین­خورده عمل می­کند که از تریلرهای سیاسی کلاسیک اواخر ۱۹۷۰ الهام می­گیرد.

The Winter Soldier در چندین سطح برتری دارد: به ترتیب با تولید دوباره­ ی باکی بارنز و نفوذ هیدرا، بین MCU و Agents of S.H.I.E.L.D. از Marvel برابری ایجاد می­کند. سکانس­های اکشن حرکتی و اندرونی، بعضی­ از بهترین­هایی است که MCU ارائه می­کند؛ توطئه ­ی سیاسی و حضور جاسوس در فیلم، به این کمک می­کند که از هزینه­ ی ابرقهرمانی مشابه جدا شود. (به­علاوه اینکه رابرت ردفورد هم در فیلم حضور دارد.) در سطح شخصیت، این پرکشمکش­ترین Captain America است، هم از نظر شخصی و هم از نظر حرفه­ ای، بطوریکه در همین حال با کاهش خیانت سر و کار دارد، تلاش می­کند (باکی) را از حاشیه درآورد. The Winter Soldier یک سر و گردن از اولین فیلم Avenger بالاتر است و Captain America: Civil War در انتهای مسیر کشمکش به سمت Rodgers است.

‘The Hunger Games: Catching Fire’

در طول عرضه­، The Hunger Games با شک و تردید گروهی را در نظر می­گیرند که فکر می­کردند به سادگی اقدام دیگری برای پرداختن به عاشقان Twilight انجام داد. اقتباس کارگردان Gary Ross همه­ چیز بود به جز اینکه یک درام علمی-تخیلی جدی، هولناک و دلخراش است. و با وجود اینکه اولین فیلم قوی بود، کارگردان فرانسیس لارنس، دوباره فیلم بعدی The Hunger Games: Catching Fire را تکرار کرد تا یکی از عالی­ترین موثرترین فیلم­های سرگرم­ کننده­­ی سینما در دهه ­ی اخیر است. یک اجرای رو به جلوی چشمگیر از جنیفر لارنس است که از صحنه ­هایی از کارهای استنلی تاکی، جنا مالون و سم کلافین دزدیده­است، این فیلم نه تنها فرد را تحت تأثیر قرار می­دهد بلکه چیزی برای گفتن هم دارد. این یک چیز بسیار تأثیرگذار است که هیجان­ انگیز، هوشمندانه و در عین حال تماماً ذهن فرد را تحریک می­کند.

‘Terminator 2: Judgment Day’

یکی از باشکوه­ترین فیلم­های دنباله ­داری که تا به­ حال ساخته شده، Terminator 2: Judgment Day بعداً ثابت کرد که جیمز کامرون توقف­ ناپذیر است. مهم نیست ایده­ هایش چقدر احمقانه یا در عمل سرسختانه به­ نظر برسد، ما یاد گرفتیم که هیچوقت علیه کامرون شرط نبندیم، چون همیشه حق مطلب را ادا می­کند. Terminator 2: Judgment Day تریلر علمی-تخیلی در ذهن کامرون است، که نه تنها آرنولد شوارتزنگر را این بار تبدیل به شخصیت بد قهرمان فیلم کرده، بلکه وسعت افسانه ­ی داستان به اجبار شما را تحت تأثیر قرار می­دهد. اما این شخصیت­های Terminator 2 هستند که دوام می­آورند، چون فیلم واقعاً داستان پسری است که در جستجوی پدرش است، و شوارتزنگر نقش نماینده برای هدف تراژیک فیلم ایفا می­کند. این یک فیلم تأثیرگذار، هیجان­انگیز و جاه ­طلب است و با وجود اینکه The Terminator یک فیلم بسیار خوب است، نسخه­ ی دوم آن باشکوه ­تر است.

‘Skyfall’

من می­خواهم بحث­ هایی را بگنجانم که Skyfall بهترین فیلم Bond نیست، اما حالا که داریم درباره ­ی فیلم­های دنباله­ داری صحبت می­کنیم که از فیلم اصلی­شان بهتر هستند، هیچ شکی وجود ندارد که Skyfall از Dr. No بهتر است. Dr. No شروع خوبی از سری فیلم­های Bond است که تا زمانی­که From Russia with Love و Goldfinger ظهور نکرده ­بودند، واقعاً با هم نمی­ آمدند، اما من اعتقاد دارم که Skyfall همچنان از این فیلم­ها پیشی می­گیرد، چون فیلمی است که به ­طور فعالی با چند دهه از تاریخ فیلم­های Bond دست و پنجه نرم می­کند و سعی می­کند متوجه شود در کجای دنیای مدرن قرار دارد. این یک فیلم جیمز باندی است که نه از فیلم ­های جیمز باندی خود مخفی می­شود، نه کاملاً از دنیای باند فاصله می­گیرد. این فیلم مدرن و متفکرانه است و در عین حال بهترین جنبه­ های شخصیت و تاریخش را تحسین می­کند. و چیزی که Skyfall را خاص می­کند این است که فقط می­توانید آن را با جیمز باند بسازید، هیچ شخصیت فیلمی دیگری چنین سطحی از دوام و آشناییت را ندارد.

‘The Godfather Part II’

مت دیمن یکبار اعلام کرد که از کارگردان، مارتین اسکورسیزی، سوال کردم که کدامیک بهتر بود، پدر خوانده­ی ۱ یا ۲، اسکورسیزی جواب داد ۲، و وقتی از او پرسیدم چرا، در جواب گفت، «چون پول بیشتری داشت!». واقعاً پدرخوانده، یکی از بزرگترین فیلم­ها در همه ­ی زمان­ها بود، و همچنین نسخه­ ی بعدی آن پدرخوانده­ ی ۲٫ و با در نظر گرفتن موفقیت اولین فیلم، نویسنده/کارگردان، فرانسیس فورد کاپولا، می­توانست وسعت درام گانگسترش را افزایش دهد تا نتایج غنی بسیاری بگیرد. دوره­ های دو زمانه کامل اجرا شد، و با قیمت یکی، دو بازیگر پیشقدم شگفت­ انگیز به ما معرفی کرد. و فروغ تاریک الپاچینو، در نقش مایکل کورلئونه، منظره ­ای است که باید مشاهده کرد، به خصوص موقعی که بعداً در صحنه ­ی بازیگری، داین کیتون را در نقش کی می­بینیم. احتمالاً این بهترین فیلم دنباله­ داری است که تا به ­حال ساخته ­شده است.

‘Star Wars Episode V: The Empire Strikes Back’

بدون درنظر گرفتن اسطوره سازی که در چند دهه ­ی اخیر صورت گرفته، وقتی جورج لوکاس تصمیم گرفت که Star Wars: A New Hope را بسازد، ایده­ ی کاملی از حماسه­ ای که قرار بود اتفاق بیفتد در ذهن نداشت. در واقع، طرح اولیه­ ی The Empire Strikes Back کاملاً با نسخه­ ی تمام­ شده ­ی فیلم متفاوت بود، بطوریکه فیلمنامه­ نویس لارنس کاسدان کمک قابل توجهی کرد. اما این یکی از بنیادهای سینما است، یک فیلم دنباله­ دار جاه طلبانه، تراژیک، تیره که کاراکترهای A New Hope را استفاده می­کند و افق­های فیلمش را به روش­های جالب و شگفت ­انگیزی گسترش می­دهد. همچنین این فیلم تأثیرگذارترین فیلم حماسی دیداری تحت کنترل لوکاس است، به­ طوریکه کارگردان، ایروین کرشنر، یک زیبایی پویایی به نمایش آورد که به تاریکی داستان به­ خوبی کمک می­کند. و نه تنها به عنوان یک فیلم علمب-تخیلی عالی در نظر گرفته می­شود، بلکه به عنوان یک نمونه برای عناوین بعدی است که خطرات را افزایش می­دهد و شخصیت­ها را به جهات مختلف و در بعضی اوقات خطرناک­تر سوق می­دهد.

‘Friday the 13th Part 2’

وقتی اکثر افراد به جمعه­ ی سیزدهم فکر می­کنند، معمولاً به نسخه­ ی دوم آن هم فکر می­کنند. در اولین فیلم تخیل جیسون وورهیز به هبروت می­رود، این مادرش، پاملا وورهیز، است که مشاوران Camp Crystal Lake را شکنجه می­دهد چون خیال می­کند آن­ها مقصر مرگ پسرش هستند. جمعه­ ی سیزدهم روانشناسی جیسون وورهیز را تنظیم می­کند، اما این نسخه­ ی دوم ان است که دیده می­شود کاملاً او را رها می­کند و نمونه را طوری متصل می­کند که می­توان برای تعریف سری از آن استفاده کرد. من را به اشتباه ننداز، جمعه­ ی سیزدهم یک کار کلاسیک است، اما قسمت دوم آن تولد یک نماد وحشت را نشان داد.

‘Mad Max: Fury Road’

این یک واقعیت با مزه است: Mad Max اصلی فیلم خیلی خوبی نبود! اساساً یک پیش ­درآمد گسترش­ داده شده از امتداد ویژگی بود و کمبود بی­ واسطه­ بودن و سرعت تولید نسخه ­های بعدی در آن حس می­شود. در حالیکه شباهت زیادی بین The Road Warrior و Mad Max: Fury Road وجود دارد، برای اینکه یکی را به عنوان نسخه­ ی بهتر انتخاب کنم، باید گزینه­ی بهتر را به Fury Road بدهم. سطح جاه­ طلبی آن شگفت­ انگیز است و چیزی که به­ دست می­آورد، وقتی این حقیقت را در نظر می­گیرید که جورج میلر همچنان کارگردان اثر است، این فیلم را شگفت­ انگیزتر هم می­کند. این راه ­اندازی مجدد سنتی نبود که چند هوادار بیایند و سعی کنند فیلم برای مخاطبان مدرن بهتر کار کند. این خود میلر در زمین بازی خودش بود که بازی را از ابزارهای دیداری گرفته تا داستان و تم­های این بین، به سطح جدیدی برد.

‘X2: X-Men United’

در سال ۲۰۰۰، برایان سینگر، نسخه­ ی خودش از قهرمانان کتاب­های تخیلی مارول، ایکس-من، را به مخاطبان همه جای دنیا معرفی کرد. با انجام چنین کاری، دنیایی را معرفی کرد که بی شباهت به دنیای خودمان هم نیست، دنیایی پر از تنفر، تعصب و کشتار دسته ­جمعی که فقط برای این اتفاق می­افتد که جهش­ یافته­ ها را به­ عنوان منبعی از ترس و قربانی آسان نشان دهد. با وجود اینکه ایکس-من این جهان را کاملاً خوب تنظیم کرد، شخصیت­های X2: X-Men United در آن زندگی می­کنند و می­میرند.

«ترس از دیگران» که در مقیاس کوچک و شخصی با صحنه ­هایی که لوگن و روگ در اولین فیلم در آن شرکت داشتند، بسیار اجرا می­شود، به لطف دسیسه ­ی قتل عام کلونل ویلیام استرایکر در این نسخه از فیلم در رأس این محور قرار دارد. این شخص سوم پست، نه تنها به تیم­های خاویر و مگنتو اجازه می­دهد که تفاوت­های خود را کنار بگذارند تا یکبار هم که شده با هم کار کنند، بلکه داستان پشت شخصیت اصلی ولورین را بیشتر معرفی می­کند، چیزهایی که در امتداد امتیاز X-Men به معیاربودن خود ادامه می­دهد. X2 همچنین فواید نسخه­ ی بعدی، مثل عمق ارتباط ساخته­ شده در شخصیت­ها و کشف افسانه­ی موجود مثل داستان Chris Claremon و Brent Anderson در “X-Men: God Loves, Man Kills” و افسانه­ ی Phoenix را برجسته می­کند، درحالیکه به خطاهای مرتکب­ شده ­ی نسخه­ های بعدی فیلم واقف است. و این واقعیت که دشمنی نزدیک و رودگذر استرایکر با کمک و تلاش از بین رفت، داستان X2 را به زمان حال منطبق­ تر کرد، چون در سال ۲۰۰۳ اتفاق افتاد و قرار است مدت­های طولانی ادامه پیدا کند.

‘The Dark Knight’

چه آن را به چشم دنباله ­ای از فیلم Batman Begins و چه تمام فیلم­های بتمن ببینید، شکی وجود ندارد که The Dark Knight به همه­ ی آن­ها برتری دارد. فیلم، برای همه ­ی کتاب­های تخیلی ژانر خود انقلابی محسوب می­شود، چون کریستوفر نولان با مهارت تمام، درام جنایت در دنیای واقعی را با شخصیت­های ابرقهرمانی مخلوط کرد. قبل از The Dark Knight، فیلم­های براساس کتاب­های تخیلی، منتسب به کتاب­های تخیلی سرگرم­ کننده و امیدوارکننده هستند. حتی فیلم­های وحشیانه و آزاردهنده ­ای مثل فیلم­های بتمن تیم برتون هم همچنان در قلمروی نقطه­ نظر فرار از واقعیت محسوب می­شود. با مقایسه، The Dark Knight چیزی مثل War on Terror است، در حالیکه همچنان فیلمی سرگرم­ کننده و شگفت­انگیز است، همچنین چیزی است که طنین انداختنش ادامه می­دهد. و حتی اگر فیلمی متفکرانه، درگیرکننده هم نباشد، یکی از بهترین اجراهای سینمای مدرن را با بازی هیث لجر در نقش جوکر در خود دارد.

‘Superman Returns’

با درنظر گرفتن مسیر تاریکی که برای جهان DC اتفاق افتاد، Superman Returns به شکل شگفت­ انگیزی خوب دوام آورد. در حالیکه فیلم قطعاً مشکلات خودش را دارد، به­ خصوص در بازی سوم، از نقطه­ نظر طرح، خیلی بهتر از همه­ ی فیلم­های دیگر سوپرمن کریستوفر ریو عمل کرد (ریو نسبت به خود براندون روث، سوپرمن بهتری بود، اما طرح­های آن فیلم از مزخرف تا بی­رحم تغییر می­کرد.) همچنین نگاه متفکرانه ­ای به بعد از واقعه ­ی یازده سپتامبر در دنیا می­اندازد و با این ایده دست به گریبان می­شود که چرا منتظریم ابرقهرمان­ها ما را نجات دهند. در حالیکه در تیرگی و فکر فرورفتن کار ساده­ای است، Superman Returns قصد دارد امیدوارکننده باشد، و با وجود اینکه فیلم گام­های اشتباهی هم برداشت اما همچنان تابه­ حال بهترین فیلم سوپرمنی است.